براساس «سیاست خارجی مدارا با دشمنان»، معنای دقیق مدارا با دشمن جنایتکار جمهوری اسلامی ایران، یعنی رژیم صهیونیستی که در فقه‌شیعه از آن با عنوان «کافر حربی» یاد می‌شود، چگونه معنا پیدا می‌کند و باید با آن چه کرد؟
وبسایت مشرق با اشاره به سخنان رئیس‌جمهور در شیراز مبنی بر اینکه «سعدی و حافظ نه تنها پاسداران زبان پارسی و ادب و فرهنگ بودند، بلکه دین، زندگی و راه سیاست داخلی و خارجی را به ما آموختند و حافظ شیرین سخن که گفت آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است، با دوستان مروت با دشمنان مدارا، خط سیاست داخلی و خارجی ما را ترسیم کرد.» نوشت: بدون تردید شعار با دوستان مروت یکی از بهترین شعارها و سیاست‌هایی است که می‌توان برای سیاست داخلی کشور و در برابر «خودی‌ها» به کار برد؛ خودی‌هایی که معتقد به قانون اساسی کشور و نظام جمهوری اسلامی هستند. اما ای کاش جناب آقای رئیس‌جمهور به صراحت می‌گفتند که منظورشان از «دوستانی» که به آنها مروت داشته‌اند چه کسانی هستند؛ طبیعی است کسانی را که معتقد به سیاست‌های نظام جمهوری اسلامی و قانون اساسی این کشور هستند باید در دایره دوستان به حساب آورد، اما آیا رفتار جناب رئیس‌جمهور با منتقدان داخلی خود، به‌سان «مروت» بوده است؛ بگذریم از انواع انگ‌زنی‌ها به جریانی که گاه به خاطر منافع و عزت ملی از رئیس‌جمهور خودشان و یا دولت وی انتقاد کرده‌اند؛ بی‌سواد، بی‌شناسنامه و ....
مشرق می‌افزاید: از جمله مصادیق با «با دشمنان مدارا» در رفتار رئیس‌جمهور کشورمان، مکالمه تلفنی وی با رئیس‌جمهور آمریکا در آغاز دوره ریاست‌جمهوری وی بود؛ فارغ از جنجال و هیاهویی که عده‌ای در داخل برای این امر به راه انداختند و از اینکه مکالمه‌ای صورت گرفته در رسانه‌هایشان «ذوق‌مرگ» شده بودند، از آقای رئیس‌جمهور می‌پرسیم نتیجه این مکالمه چه بود؟ منفعت مدارا با دشمن اصلی کشورمان چه بود؟ آیا امتیازی از اجرای این سیاست خارجی خود به دست آمد؟ بدون تردید شما نیز بر آن نیستید که مدارا بدون حفظ و به دست آوردن منافع ملی، اهمیت بالذات دارد.
یکی دیگر از مصادیق « با دشمنان مدارا» قدم زدن وزیر محترم خارجه کشورمان با وزیر خارجه آمریکا در خیابان‌های فرانسه است؛ کشوری که درست چند روز قبل از آن اهانتی بی‌شرمانه به رسول گرامی اسلام(ص) در آن صورت گرفته بود؛ «با دشمنان مدارا» این سیاست را پیش روی دولت تدبیر و امید گذاشت که با وجود چنین توهین بی‌شرمانه‌ای - که دل هر مسلمانی را عمیقا به درد می‌آورد - وزیر خارجه‌مان به پاریس برود و با وزیر خارجه شیطان بزرگ به قدم زدن بپردازد؛ و حواس‌مان نباشد چند قدم آن‌سوتر، عده‌ای به خاطر اعتراض به همین اهانت بی‌شرمانه به پیامبر بزرگ اسلام، به خاک و خون کشیده شدند. بگذریم از اتخاذ این سیاست؛ اما باز هم سوال اینجاست: نتیجه پیاده‌روی با کری چه بود؟ جز این بود که دشمن شما و ما مدارا سرش نمی‌شود و هر بار سخن از باقی ماندن گزینه نظامی بر روی میز، به زیر میز می‌زند. آیا وزیر خارجه آمریکا، که وزیر خارجه ما با او خنده‌کنان به پیاده‌روی پرداخت، یک‌بار حاضر شد عنوان کند گزینه نظامی روی میز نیست؟
نویسنده خاطر نشان کرد: جناب رئیس‌جمهور خوب است مشخص کنند، مرز «با دشمنان مدارا» تا کجاست؟ یادمان نرفته است چند سال قبل یک مسئول دولتی عنوان کرد که ما با ملت اسرائیل دوست هستیم و مشکلی نداریم؛ او هم احتمالا مبنایش همین «با دشمنان مدارا» بوده است؛ این اظهارنظر کاملا غلط با واکنش صریح رهبر انقلاب و عدم دوستی با مردم اسرائیل روبرو شدند؛ حال رئیس‌جمهور محترم باید بگویند دایره «با دشمنان مدارا» تا کجا گسترده است؟ به عبارت دیگر، دکتر روحانی توضیح دهند مدارا با دشمنی به نام رژیم صهیونیستی چگونه معنا پیدا می‌کند و ما باید چه رفتاری مقابل این دشمن داشته باشیم؛ هر چند که تاکنون از سیاست «با دشمنان مدارا» در قبال آمریکا دیگی برای ملت ایران نجوشیده است! رئیس‌جمهور محترم خوب است تطبیق شعار «با دوستان مروت با دشمنان مدارا» را با آیه «محمد رسول الله و الذین معه أشداء علی الکفار رحماءبینهم» مشخص سازند؛ ما که ادعای پیروی از «محمد رسول‌الله»(ص) را داریم...
