محمدصادق حاج‌صمدی: جناب آقای وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران که وظیفه تعیین راهبرد سیاست خارجی جمهوری را برعهده دارید و کارگزاری حفظ عزت ایران اسلامی به شما محول شده و رئیس‌جمهور پیشین شما را بازنشسته کرد و رئیس‌جمهور فعلی شما را زنده؛ به‌عنوان یک شهروند ایرانی از شما به‌دلیل مدیریت مذاکرات هسته‌ای به نفع جمهوری اسلامی نهایت تشکر و تقدیر را دارم؛ در آن غایتی که از زبان قاصر اینجانب بر می‌آید.

از اینکه در طول این یک سال و چند ماه توانستید عمده مواردی را که در دولت پیشین رخ داده بود کأن‌لم‌یکن کنید و به قبل از آن بازگردانید ممنونم! از اینکه توافقنامه ژنو را مشابه تعهدنامه پاریس پیگیری می‌کنید هم! و از اینکه تنش‌های مابین جمهوری اسلامی و دولت‌های زورگو را با مدیریتی معتدل رفع کردید و اجازه دادید لحن غرب با ما به امر و نهی دوران پهلوی و مذاکرات سعدآباد بازگردد و خاطرات سال‌های آخر دولت هشتم را برای‌مان زنده کردید. حس نوستالژی حاصل از دوباره دیدن صحنه‌های پلمب کردن تاسیسات هسته‌ای و سانتریفیوژ‌ها که برای‌مان به خاطرات دوری که دیگر بازنمی‌گردند تبدیل شده بود، چنان دگرگون‌مان کرد که من از توصیف آن عاجزم! اصلا ما از اینکه احتمالا دوباره مجبور باشیم مثل سال‌های 83 و 84 این بار در کوه‌های اراک زنجیره انسانی  تشکیل بدهیم که انرژی هسته‌ای حق مسلم ماست هیجان‌زده می‌شویم! امروز که می‌بینیم نتیجه نشست تنش‌زای رئیس‌جمهورمان با کامرون تازه از بحران اسکاتلند فارغ شده از تریبون سازمان ملل چه عزتی در میان ملل متحد برای‌مان به بار آورده به خود می‌بالیم! دوران قاجار فرمانده کشتی انگلیسی، پا به خشکی نگذاشته از خلیج‌فارس نامه می‌نوشت به شاه ایران که باید فلان بشود! به این بیابانگردهای تازه به دوران رسیده عربستان هم همانطور نامه می‌نوشت و بعد از روی عرشه نظارت می‌کرد. این را در کتاب تاریخ خوانده بودم اما ندیده بودم که از تریبون سازمان ملل که همه در آن قرار است مساوی باشند دوباره یک کسی به خودش اجازه بدهد به ما که 300 هزار شهید دادیم برای عزتمان باید و نباید بکند! آقای لاریجانی! قدرت انگلیس اضافه نشده! ما یک قدم که چه عرض کنم یک توافقنامه ژنو عقب آمده‌ایم که او به خودش اجازه می‌دهد امر و نهی کند به ما، در حالی‌که دولتی مقروض دارد و حاکمیتی متزلزل. آنقدر صدای ما پایین آمده که صدای ناله این جنازه رو به موت که دست و پایش را دارد از دست می‌دهد هم سر ما فریاد شده! رئیس‌جمهور سگ‌باز آمریکا که هنوز در باتلاق جنگ خودساخته و بحران اقتصادی دست و پا می‌زند صدایش را برای ما بلند می‌کند و با این همه اعتمادسازی هنوز مدیرکل سازمان بین‌المللی انرژی اتمی می‌گوید ما هنوز نمی‌توانیم حتی ماهیت صلح‌طلبانه ایران را در پرونده هسته‌ای‌اش تایید کنیم! نه! اشتباه نکنید! اینها همه صدای قدرت‌های بزرگ است که در چارچوب توافقنامه در مقابل ملت ایران تسلیم شده‌اند!
 به همین دلیل هم هست که تحریم‌ها ادامه پیدا کرده و تشدید شده و اموال ضبط شده بنیاد علوی 800 میلیارد دلار بیشتر از مجموع عایدی از توافق نهایی است! اصلا این سعه‌صدر شما و لبخند ملیحتان را هنگامی که طرف غربی در این یک سال و اندی چنگ و دندانش را نشانمان می‌دهد که می‌بینم جانم آرام می‌شود! چنان از موضع قدرت لبخند می‌زنید و پاسخ تمام توهین‌ها و تهدید‌ها را با لبخند می‌دهید که هر کسی نداند فکر می‌کند جلسه خواستگاری است و قرار است سر مهریه چانه‌زنی شود نه حقوق یک ملت! اصلا من هنوز محو تماشای تنش‌زدایی شما هستم که صدای روس‌ها را هم که به نقض توافقنامه اعتراض کردند قطع کرد. طرف غربی هر چه از دهان ناپاکش می‌تواند نثار ملت ما می‌کند و از این طرف نهایت آنچه می‌شنویم تعریف و تمجید از ادب رئیس‌جمهور آمریکاست و اینکه ملت ایران گذشته را فراموش نمی‌کند و این کار‌ها مانع اعتماد ایران به دولت‌های غربی می‌شود! نخیر آقا! امام آب پاکی را پیش از این روی دست همه ریخته بود که آمریکا لااله‌الالله هم بگوید ما قبول نمی‌کنیم، چرا که می‌خواهد سر ما کلاه بگذارد! آقای ظریف چه چیزی در رفتار شما باعث شده طرف غربی اجازه بدهد به خودش که با چنین لحنی صحبت کند؟! آقای روحانی در آن جلسه چطور تنش‌زدایی کرده بود که بازتابی چنین گستاخانه داشته است؟! آقای ظریف! در مستند انرژی هسته‌ای که به داستان تغییر روند عقب‌نشینی به پیشروی در مذاکرات هسته‌ای در خلال سال‌های 83 تا 85 می‌پردازد، یک آقایی بود که با جک استراو تماس گرفته بود من‌باب اینکه در ایران ما تحت فشاریم و خواسته بود به این بهانه امتیازی از طرف غربی بگیرد که استراو گفته بود قرارداد، قرارداد است و گوشی را قطع کرده بود! این خاطره هم در پاسخ شما به هاله اسفندیاری برای‌مان زنده شد! چرا یکسری فکر می‌کنند با رفتن دوباره راه رفته وجهه‌ای به دست می‌آید و امتیازی به شست؟ «مردم ایران این فرصت را خواهند داشت تا 16 ماه دیگر که انتخابات پارلمانی در ایران برگزار می‌شود، به این عملکرد شما پاسخ دهند؟» در فاصله 6 ماه تمام ذخایر اورانیوم غنی شده 20 درصد اکسید شد و تحریم‌های ایران تشدید و اموال ایران در بنیاد علوی ضبط، حالا آمریکا دسترسی به فیلم‌های ضبط شده تمام تاسیسات هسته‌ای را نیز طبق متن قرارداد دارد. وقتی در 6 ماه این همه اتفاق می‌افتد در 16 ماه... یعنی اگر «با وجود تلاش‌های شما برای تعامل این تلاش‌ها بی‌نتیجه ماند» مردم باید منتظر باشند تا در انتخابات از حقوقشان دفاع کنند؟! شما نباید باشید که راه‌حل دیگری را بیابید تا منافع جمهوری اسلامی محقق شود؟! سیاست خارجی یک کشور پیمانکاری است که اگر مردم از یک پیمانکاری راضی نبودند کس دیگری را بیاورند؟! یا اینکه خودتان هم اذعان می‌کنید راه‌حل پرونده هسته‌ای اعتمادسازی و عقب‌نشینی به شیوه یک توافقنامه ژنو ما و یک قدم آنها نیست؟! آقای ظریف! این طرف غربی نیست که باید حساب کار انتخابات پارلمانی ایران را بکند! برای آنها شما و ما تفاوتی نمی‌کند! شما و ما خوشتان بیاید یا نیاید در کنار هم هستیم! از پنجره‌های کاخ‌سفید و نورگیر‌های الیزه همه ما در کنار هم دیده می‌شویم و دشمنی ذاتی‌شان شامل شما هم می‌شود!‌ آمریکا نه‌تنها بین ما و شما که بین وهابی، سنی و شیعه هم تمییز قائل نمی‌شود! بخواهید یا نه برای آنها ما و شما، سلفی‌های سوریه، حنبلی‌های سودان و شیعیان یمن یکی هستیم و برگ‌های درخت اسلام که هر روز باید زرد‌تر شود و بیشتر بریزد. مهم نیست چه رنگ برگی بر درخت بماند؛ قرار است این درخت برگی نداشته باشد. آقای ظریف نگاه‌تان به درون باشد!  از آن طرف تحلیلگران آمریکایی دم از پایان عصر آمریکا می‌زنند و آمریکا برای حمله به گروهک داعش حتی نیازمند ائتلاف با دیگران است اما یکسری هنوز فکر می‌کنند باید با کدخدا کنار بیاییم آن‌هم به هر قیمتی! خدا رحمت کند امام را که فرمود اینها که خواب آمریکا را می‌بینند، خدا بیدارشان کند!