رئیس‌جمهور در سخنان تبلیغاتی- انتخاباتی خود در برنامه انتخاب ایرانی که در شبکه جهانی جام‌جم پخش می‌شد، تاکید کرد: باید بدانید که ارزش پاسپورت علامت نوع رابطه ما با دنیاست؛ اگر روابط ما با کشوری، قاره‌ای یا کل جهان صمیمی و بر مبنای احترام متقابل و منافع متقابل، روابط گرمی شد، آنوقت شهروند ایرانی در آن کشور جایگاه دیگری پیدا می‌کند، در آن صورت چهره ایرانی را که می‌بینند، به عنوان چهره دوست نگاه می‌کنند و پاسپورت هم جایگاه خود را پیدا می‌کند". وی همچنین تصریح کرد که " قول می‌دهم که اعتبار و احترام را به پاسپورت ایرانی برگردانم". 
این سخنان کاندیدایی که داعیه به کارگیری تدبیر در امور و احیای امید در کشور را داشت و با شعار اصلاح روابط بین المللی ایران با جهان (بخوانید دنیای غرب) توانسته بود اکثریت ضعیف آراء در انتخابات ریاست جمهوری را به خود اختصاص دهد، امروز با این اتفاق نادر و عجیب (ممانعت آمریکا از ورود حمید ابوطالبی به‌عنوان نماینده ایران در سازمان ملل و کوتاه آمدن دولت تدبیر! 
و معرفی غلامعلی خوشرو به‌جای ابوطالبی) کاملا به حاشیه رانده شده و این سوال در اذهان ایجاد می شود که تلاش دو ساله دستگاه دیپلماسی دولت تدبیر که همه تابوهای 35 ساله را شکست و هر کار نکرده ای در ساحت جمهوری اسلامی از گفتگوی تلفنی با رییس جمهور دولت جنایتکار امریکا گرفته تا پیاده روی در خیابان های ژنو با وزیر امور خارجه این دولت را انجام داده چه نتیجه ای در بر داشته است؟ آیا توانسته سفیر کشورمان را راهی نیویورک کند و یا مانع کاهش قیمت نفت جهانی شود و یا حتی پیشرفت محسوسی در راستای منافع ملی در پرونده هسته ای داشته باشد؟
البته نباید از حق گذشت که دولت اقای روحانی در ماه‌های تصدی خود تلاش بسیاری را برای بهبود روابط خود با کشورهای غربی از جمله آمریکا به خرج داد؛ اما آنچه باید ملاک تصمیم باشد، واکنش ها و واقعیت هاست.
مراودات سیاسی و دیپلماتیک قواعد و اصول خود را دارد و نمی‌توان بر پایه احساسات و تمایلات درونی با آن روبرو شد و البته داشتن "امید" صرفا نمی تواند کلید هر قفل بسته ای باشد چنانکه حفظ اعتماد به نفس و تکیه بر قدرت درونی و افزایش آن، در کنار بهره‌گیری از مشاورانی که حداقل اعتقادی به استقلال سیاسی-اقتصادی کشور در هزاره سوم میلادی داشته باشند می تواند موثر و راه گشا باشد، هرچند که در این میان مشخص نیست که دولت یازدهم و دستگاه دیپلماسی آن تا کجا به رفتارهای دوگانه و خالی از اعتماد و قاعده غرب تکیه خواهد کرد. 
